HZ ADEMİN YARATILIŞI
Yazan Harun DEMİRYÜREK .Aflak 16.06.2007
Hz ADEM in yaratılışı
Melekleri eyledi cem
İnsanları yaratmak muradı
Halk etmek istedi adem
Melaikeler çok ağladı
Muradım insan yaratmak
Dünya yüzünde çoğaltmak
Önce cennetime atmak
Olacak dedi muradım
Onu ederim himaye
Toprak olacaktır maye
İbadeti erer semaye
Nur vermek ona muradım
Emret ya rabbim dediler
Hepsi huzura geldiler
Melekler boyun eğdiler
Rabbim böyledir muradım
Meleklere emir verdi
Önce cebraili geldi
Onu dünyaya gönderdi
Cibril arza selam verdi
Hak ademi edecek halk
Ruh verip diyecektir kalk
Gidip alacaksın toprak
Cebraili bir önderdi
Cebrail dünyaya indi
Melekleri çok sevindi
Dünya toprağı vermedi
Elleri boş geri döndü
Üç melek sırayla geldi
Cebrail önde önderdi
Toprağı Azrail aldı
Can almayı emir verdi
En son azraili saldı
Azrail dünyaya daldı
Renkli topraklardan aldı
Buluta emir eyledi
Bulutlara emir verdi
Melekler kanadın gerdi
Bulut yağmuru gönderdi
Toprağı çamur eyledi
Melekler gitti yoluna
Hak aldı kudret eline
Getirdi hamur haline
Ademin mayası dedi
Rabbim bunu çok özledi
Sırlarını hep gizledi
Zarar gelmesin diyerek
Manevi gözle gözledi
Bu kalıbı çok sakladı
Tamam kırk sene bekledi
Alnına nuru ekledi
Meleklere emir verdi
Muradınız varsa deyin
Çekinmeden siz söyleyin
Ademe secde eyleyin
Saygılar gösterin dedi
Yer yüzüne hep gittiler
Secde için saf tuttular
Ol nura secde ettiler
İblis secde etmedi
Ademdeki nur bir güneş
Şeytanın mayası ateş
Haşa rabbime koşar eş
Lanet iblis büyüklendi
Melekler secdeye vardı
Hem Allaha çok yalvardı
Şeytanın nefisi dardı
Lanet yükünü yüklendi
Melekler eder kaygıyı
İblis unuttu saygıyı
Hakkın huzurdan kovduğu
Onun adı azazil di
Yücelerin yücesiydi
Gündüzlerin gecesiydi
Meleklerin hocasıydı
Hak ona lanet eyledi
Mevla muradına erdi
Melekleri kanat gerdi
Ademin ruhunu verdi
Onu dünyaya gönderdi
Sonra cennetine attı
Cennet nimetini tattı
Sol kaburga kemiğinden
Havva anayı yarattı
Cennet içine daldılar
Uzun yıl burada kaldılar
Cennetten murat aldılar
Cennet nimetini yediler
Yoktur cennetten ayrılan
Olmamıştır hiç bayılan
Bekçisiydi tavus yılan
Şeytan bu kapıya geldi
Hilesin gösterdi yine
Sinsice girer beyine
Bekledi tam üç yüz sene
Tavusa çokca yalvardı
Tavus ona yüz vermedi
Git yılana söyle dedi
Yılanın yanına geldi
Yılan buna razı oldu
Yılan ağzına aldı
Cennetin içine daldı
Hazreti havaya saldı
Cennet içine gönderdi
İblisin dediği oldu
Hazreti havayı buldu
Onlardan intikam aldı
Yasak ağaçtan yedirdi
Cennet elbisesi gitti
Hak onlara sual etti
Şeytan yer yüzünü tuttu
İkisi cennetten atıldılar
Bu idi şeytanın kastı
Tavus kuşu yılana küstü
Rabbim yılanın ayağını kesti
Tavus sıcak yerlere gitti
Adem gitti Havva gitti
İblis düşmanlığın etti
Hepsi cennetten kovuldu
Yılanı dünyaya attı
Havva çölde yürür idi
Adem onu görür idi
Yürekleri erir idi
Birleşme zamanı geldi
Cebrail havvayı aldı
Emir ile yola daldı
Sonra Arafat a geldi
Hasret sona erer dedi
Cebrail işi bitirdi
Aldı havvayı götürdü
Ademi bile getirdi
Hasretleri kavuşturdu
Biz görmüyoruz dediler
Beytin yanına gelşdiler
Orada namaz kıldılar
Beytullahı nurdan idi
Adem beytullaha vardı
Anamız safada durdu
Yalvarıp boynunu burdu
Şeytan burada mahsun oldu
İkisi çok çile çekti
Cennet buğdayını ekti
Onlar dünyaya gelecekti
Rabbim böyle emreyledi
Dünya işine daldılar
İbadetle yalvardılar
Bin yıl dünyada kaldılar
Uzun yıllar yaşadılar
Sevgisi kalbimden gitmez
Kul Allaha sitem etmez
Yazıp söylemekle bitmez
Kullar yolu ayırdılar
Çokları yoldan saptılar
Tanrı diye put yaptılar
Doğru yolundan koptular
Milletlere ayrıldılar
Yaratan rabbini tanı
Dünya insanın vatanı
Verdi onaltı bin lisanı
On binini unuttular
İnsanlar dünyaya daldı
Bize peygamberler saldı
Altı bin lisanı kaldı
İnsanlar çok sapıttılar
Çoğunun çilesi doldu
Niceler cezasın buldu
Çok kavimler helak oldu
Hak yolunu unuttular
Kimi doğru yolun buldu
Kiminin defteri doldu
Yüz yirmi dört bin nebi geldi
İnananlar çok az oldu
Bin yılı verdi ademe
Yazmak sığmıyor kaleme
Geldi ol cümle aleme
Son peygamber Ahmet geldi
Hepsi bu dünyadan göçtü
Ecel şerbetini içti
Harun ömrün boşa geçti
Kurtuluşun tövbe idi